Prawie od dwóch tysięcy lat chrześcijanie głoszą na świecie ewangelię, czyli dobrą nowinę o tym, że:

„Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem;
został pogrzebany;
zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem”.

Dlaczego jest ona dobra, pisałem w pierwszej części tego artykułu (tutaj). Paweł nazywał tę nowinę: „ewangelia łaski Bożej” (Dz 20:24), „ewangelia Boga” (Rz 1:1), „ewangelia jego Syna” (Rz 1:9), „ewangelia Chrystusa” (Rz 1:16), „ewangelia waszego zbawienia (Ef 1:13), „ewangelia pokoju” (Ef 6:15) oraz „moja ewangelia” (Rz 2:16).

Polskie słowo ewangelia nie jest tłumaczeniem, a jedynie transliteracją greckiego „euangelion”. Skąd zatem wiemy, że to greckie słowo oznacza „dobrą nowinę”? Z tekstu samej Biblii. Łukasz, opisując wydarzenia, które miały miejsce gdy Jezus był w swojej rodzinnej miejscowości — Nazaret — zapisał, że Chrystus odczytał w synagodze fragment z proroka Izajasza (wyróżnienia w cytowanych wersetach moje):

(Lk 4:17–20) 17 I podano mu [Jezusowi] księgę proroka Izajasza. Gdy otworzył księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: 18 Duch Pana nade mną, ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię [gr. euangelizesthai] ubogim, posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu, abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność; 19 Abym głosił miłościwy rok Pana. 20 Potem zamknął księgę, oddał ją słudze i usiadł, a oczy wszystkich w synagodze były w nim utkwione.

A kiedy sięgniemy do zacytowanego fragmentu w Księdze Izajasza, czytamy:

(Iz 61:1–3) 1 Duch Pana BOGA jest nade mną, bo PAN mnie namaścił, abym głosił dobrą nowinę [hebr. lewasser] cichym, posłał mnie, abym opatrzył rany skruszonym w sercu, abym zwiastował uwięzionym wyzwolenie, a związanym otworzenie więzienia; 2 Abym ogłosił miłościwy rok PANA i dzień pomsty naszego Boga; abym pocieszył wszystkich płaczących; 3 Abym sprawił radość płaczącym w Syjonie (…)

Z prostego porównania i odrobiny logicznego wnioskowania (bez potrzeby zaglądania do jakiegokolwiek słownika) dowiadujemy się, że słowo „ewangelia” to inaczej „dobra nowina”. Ale powyższe dwa fragmenty zawierają treści znacznie poważniejsze i głębsze niż tylko informacje leksykalne.

Po pierwsze, jaką ewangelię głosił Jezus, gdy nauczał osobiście na ziemi? Czyżby tę samą dobrą nowinę co apostołowie, Paweł i inni chrześcijanie (już po Jego odejściu w ciele do nieba), czyli o swojej rychłej śmierci za nasze grzechy, pogrzebie i zmartwychwstaniu? Otóż nie. Jezus — tak jak wcześniej Jan Chrzciciel — głosił ewangelię o tym, że przybliżyło się królestwo Boże i nawoływał, aby Żydzi w tę dobrą nowinę wierzyli:

(Mt 3:1–2) 1 W tych dniach przyszedł Jan Chrzciciel, głosząc na pustyni judzkiej: 2 Pokutujcie, bo przybliżyło się królestwo niebieskie.

(Mt 4:17-23) 17 Od tego czasu Jezus zaczął głosić i mówić: Pokutujcie, przybliżyło się bowiem królestwo niebieskie. (…) 23 I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w ich synagogach, głosząc ewangelię [gr. euangelion] królestwa i uzdrawiając wszystkie choroby i wszelkie dolegliwości wśród ludzi.

(Mk 1:14–15) 14 Lecz potem, gdy Jan został wtrącony do więzienia, Jezus przyszedł do Galilei, głosząc ewangelię [gr. euangelion] królestwa Bożego; 15 I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże. Pokutujcie i wierzcie ewangelii [gr. euangelio].

Taką ewangelię kazał też rozgłaszać swoim uczniom (zauważ przy tej okazji, że Jezus zabronił uczniom, na razie, iść z tą ewangelią do pogan):

(Mt 10:5–7) 5 Tych dwunastu posłał Jezus i nakazał im: Nie wchodźcie na drogę pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta Samarytan. 6 Idźcie raczej do owiec zaginionych z domu Izraela. 7 A idąc, głoście: Przybliżyło się królestwo niebieskie.

(Łk 9:1–6) 1 A Jezus, przywoławszy swoich dwunastu uczniów, dał im moc i władzę nad wszystkimi demonami i moc, aby uzdrawiali choroby. 2 I rozesłał ich, żeby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. (…) 6 Wyszedłszy więc, obchodzili wszystkie miasteczka, głosząc ewangelię [gr. euangelizomenoi] i uzdrawiając wszędzie.

Ponadto, gdyby Jezus głosił ewangelię o swojej (przyszłej) śmierci i zmartwychwstaniu, nikt by jej nie zrozumiał. Nie rozumieli tego nawet jego uczniowie, gdy wielokrotnie, otwarcie im o tym, mówił:

(Mk 9:31–32) 31 Nauczał bowiem swoich uczniów i mówił im: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi i zabiją go, ale gdy będzie zabity, trzeciego dnia zmartwychwstanie. 32 Oni jednak nie rozumieli tych słów, a bali się go zapytać.

Co więcej, uczniowie nie rozumieli tego jeszcze przez krótki czas po zmartwychwstaniu Jezusa. Oto jak Łukasz zrelacjonował wydarzenia z tego zaskakującego poranka po szabacie:

(Łk 24:1–11) 1 Pierwszego dnia tygodnia wczesnym rankiem przyszły do grobu, (…) 2 I zastały kamień odwalony od grobowca. 3 A wszedłszy do środka, nie znalazły ciała Pana Jezusa. 4 A gdy zakłopotały się z tego powodu, nagle dwaj mężowie stanęli przy nich w lśniących szatach. 5 (…) Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? 6 Nie ma go tu, ale powstał z martwych. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, gdy był jeszcze w Galilei: (…) 9 A wróciwszy od grobu, oznajmiły to wszystko jedenastu i wszystkim pozostałym. (…) 11 Lecz ich słowa wydały im się niczym baśnie i nie uwierzyli im.

A zatem ewangelia, którą głosił Jezus była dobrą nowiną o tym, że zapowiedziane przez proroków królestwo, które ma być ustanowione na ziemi, i w którym królem będzie wyczekiwany przez naród żydowski Mesjasz, jest w zasięgu ręki. I dla Żydów, walczących od kilkuset lat o swoją niepodległość i obiecaną im przez Boga ziemię, była to bez wątpienia bardzo dobra nowina (zobacz też Hosanna, czyli...). Po drugie, zwróć uwagę, że Jezus czytając w Nazarecie fragment z Księgi Izajasza, przerwał w połowie zdania, oddał zwój i usiadł. Obecni w synagodze Żydzi, niewątpliwie znający dość dobrze proroctwa Izajasza, prawdopodobnie dlatego utkwili w Nim oczy — oczekiwali wyjaśnienia dlaczego nie przeczytał wersetu do końca. I Jezus wyjaśnił:

(Łk 4:21) (…) Dziś wypełniły się te słowa Pisma w waszych uszach.

Tylko ta część proroctwa, którą odczytał, wypełniła się gdy Jezus przemierzał tereny zamieszkane przez Żydów, nauczał i uzdrawiał. Pominięty fragment zdania — „i dzień pomsty naszego Boga” — to proroctwo dotyczące czasu, który dopiero nadejdzie, czyli tzw. „wielkiego ucisku” tj. „czasu utrapienia Jakuba”. I wreszcie ostatnia część zdania — „abym pocieszył wszystkich płaczących” (oraz kolejne wersety z tego rozdziału Izajasza) dotyczy okresu, który nastąpi po tym ucisku, czyli ustanowienia oczekiwanego przez Żydów królestwa na ziemi.

W ostatnich dniach przed swoją śmiercią i zmartwychwstaniem Jezus opowiedział uczniom co się będzie działo pod koniec „tego świata” i wspomniał, że ewangelia o królestwie będzie (ponownie) głoszona — tym razem po całym świecie:

(Mt 24:3–14) 3 A gdy siedział na Górze Oliwnej, podeszli do niego uczniowie i pytali na osobności: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata? 4 I odpowiedział im Jezus: Uważajcie, aby was ktoś nie zwiódł. (…) 14 A ta ewangelia [gr. euangelion] królestwa będzie głoszona po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom. I wtedy przyjdzie koniec.

Dlaczego dodałem „ponownie”? Bo od czasu zmartwychwstania do czasu wielkiego ucisku, po świecie głoszona jest „ewangelia łaski Bożej”, którą zacytowałem na początku, a ustanowienie ziemskiego królestwa zostało odsunięte w czasie:

(Dz 1:3–11) 3 Im też po swojej męce objawił się jako żywy w wielu niewątpliwych dowodach, przez czterdzieści dni ukazując się im i mówiąc o królestwie Bożym. (…) 6 Tak więc zebrani pytali go: Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraelowi? 7 Lecz on im odpowiedział: Nie do was należy znać czasy i pory, które Ojciec ustanowił swoją władzą. (…) 9 Kiedy to powiedział, a oni patrzyli, został uniesiony w górę i obłok zabrał go sprzed ich oczu. 10 A gdy się wpatrywali w niebo, jak wstępował, oto stanęli przy nich dwaj mężowie w białych szatach; 11 I powiedzieli: Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie, wpatrując się w niebo? Ten Jezus, który został od was wzięty w górę do nieba, przyjdzie tak samo, jak go widzieliście wstępującego do nieba.

(część 3 tutaj)

• Ilustracja pochodzi z: The Illuminated Bible, containing the Old and New Testaments, translated out of the original tongues, and with the former translations diligently compared and revised . . . embellished with sixteen hundred historical engravings by J. A. Adams, more than fourteen hundred of which of which are from original designs by J. G. Chapman. New-York, Harper & Brothers, Publishers, 82 Cliff-Street, 1846.
• Wszystkie cytaty (chyba, że zaznaczono inaczej) pochodzą z tzw. Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej (2017). Pismo Święte. Stary i Nowy Testament, pilnie i wiernie przetłumaczone w 1632 roku z języka greckiego i hebrajskiego na język polski z uwspółcześnioną gramatyką i uaktualnionym słownictwem. Toruń: Fundacja Wrota Nadziei.
• Ewentualne odstępstwa od opublikowanego w UBG tekstu są niezamierzone i są jedynie wynikiem pomyłek podczas kopiowania lub redakcji tekstu w wersji elektronicznej.

Gdyby ktoś Cię zapytał czy słyszałeś kiedykolwiek słowo „ewangelia”, zapewne odpowiedziałbyś, że tak. A gdyby zapytał Cię co to jest ewangelia, co byś odpowiedział?
— „wczesnochrześcijański utwór opisujący życie i działalność Jezusa Chrystusa” lub
— „nauka Jezusa Chrystusa”, a może
— „część mszy świętej, w czasie której odczytywany jest fragment jednej z czterech Ewangelii”, ewentualnie
— „fragment jednej z czterech Ewangelii odczytywany zwykle podczas mszy świętej”, czy też
— „każda z czterech ksiąg biblijnych — świętego Mateusza, Marka, Łukasza i Jana — opisujących życie i działalność Jezusa Chrystusa”, albo
— „zbiór zasad i nakazów moralnych.” (Wielki Słownik Języka Polskiego (online). Instytut Języka Polskiego PAN [dostęp: 1 czerwca 2020 r.])

A może przyszłoby Ci do głowy coś jeszcze innego, np. ewangelia to „dobra nowina”. Świetnie! O czym jest ta nowina? Potrafiłbyś powiedzieć? Współczesny zwrot „good news” to w sumie też jakaś dobra nowina: „Ceny benzyny spadają” — good news! „Zdałem egzamin” — good news! „Wujek ze Stanów zaprasza na wakacje” — good news! itd.; same dobre nowiny!

Można czasem przeczytać (albo usłyszeć), że ewangelia to „dobra nowina/wiadomość o ratunku w Chrystusie”. Ok, ale jak brzmi ta nowina? I dla kogo jest ona dobra? A ten ratunek jest przed czym?

Niestety wszystkie te definicje ewangelii tak naprawdę mijają się z prawdą, zarówno te słownikowe (przytoczone na początku), jak i ta „religijna” (o ratunku). Ale prawdą jest, że ewangelia to dobra nowina skierowana do wszystkich ludzi żyjących na świecie, i wiadomość ta brzmi:

„Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem;
został pogrzebany;
zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem”

To jest właśnie ewangelia, to jest dobra nowina, o której Paweł przypominał chrześcijanom z Koryntu:

(1 Kor 15:1–4) 1 A oznajmiam wam, bracia, ewangelię, którą wam głosiłem, a którą przyjęliście i w której trwacie; 2 Przez którą też dostępujecie zbawienia, jeśli pamiętacie to, co wam głosiłem, chyba że uwierzyliście na próżno. 3 Najpierw bowiem przekazałem wam to, co i ja otrzymałem, że Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; 4 Że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem;

Ewangelia to nie książka, nie doktryna i nie część mszy. Ewangelia to nowina głoszona ludziom od czasu śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa Chrystusa do dnia dzisiejszego. I nowina ta jest dobra, bo: „Chrystus umarł za nasze grzechy, zgodnie z Pismem; został pogrzebany; zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem”.

Możesz, zapytać co w tej wiadomości jest dobrego, a może raczej co jest w niej dobrego dla Ciebie. Jeśli zadałeś sobie takie pytanie, to zakładam, że nie jesteś chrześcijaninem (nawet jeśli uważasz, że jesteś). No cóż, przeczytaj to zdanie w ten sposób: Chrystus umarł za twoje grzechy, zgodnie z Pismem; został pogrzebany; zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem. Albo raczej przeczytaj sobie, jeszcze raz, powoli i na głos: Chrystus umarł za moje grzechy, zgodnie z Pismem; został pogrzebany; zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem. Już wiesz...?

Jeśli uważasz się za dobrego człowieka — nie kradniesz, nie zabijasz, nie zdradzasz małżonka itd. — i twierdzisz, że nie jesteś grzesznikiem, to w sumie ewangelia nie jest Ci do niczego potrzebna… Nie mam zamiaru niczego Ci udowadniać, ale weź, proszę, do ręki Biblię i zacznij czytać. W ciagu tygodnia dowiesz się o sobie więcej niż przez dwa lata regularnych wizyt u psychoanalityka.

Zerknij na zacytowane niżej fragmenty z Listu do Rzymian i z Pierwszego Listu Jana, które — jak sądzę — zachwieją Twoją pewnością siebie:

(Rz 3:23) Wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga;

1 J 1:8–10 8 Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, sami siebie zwodzimy i nie ma w nas prawdy. 9 Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości. 10 Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, robimy z niego kłamcę i nie ma w nas jego słowa.

Możesz próbować się usprawiedliwiać: „Skoro wszyscy zgrzeszyli, to widać tak już jest, ja też jestem tylko człowiekiem, więc w sumie nie ma problemu…” No właśnie problem jest w tym, że „zapłatą” za grzech (a wystarczy jeden grzech) jest śmierć, najpierw śmierć tu na ziemi, a potem — w dzień sądu — wyrok i „druga śmierć”: udział w jeziorze płonącym ogniem i siarką. I nie łudź się, przed Bogiem zasiadającym na wielkim białym tronie, nikt się sam nie usprawiedliwi, ani w żaden sposób się „nie wykręci”.

Rozwiązaniem tej beznadziejnej sytuacji jest Pan Jezus Chrystus, który wziął tę zapłatę na siebie i umarł za nasze grzechy (i zmartwychwstał). Paweł ujmując rzecz zwięźle, w swoim liście skierowanym do Rzymian napisał:

(Rz 6:23) Zapłatą bowiem za grzech jest śmierć, ale darem łaski Boga jest życie wieczne w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.

Nie, nie straszę Cię piekłem, szanowny czytelniku. Wyjaśniam tylko czym jest ewangelia głoszona przez prawdziwych chrześcijan prawie od dwóch tysięcy lat i dlaczego jest to dobra nowina. Jeśli nigdy o tym nie myślałeś, zastanów się nad tym, proszę.


* * *
Na koniec fragment przemowy Pawła, którą wygłosił w synagodze w Antiochii (ufundowana przez Seleucosa Nikatora stolica rzymskiej prowincji Pizydia w Azji Mniejszej, na terenie obecnej Turcji). Paweł tłumaczył zebranym dokładniej czym jest ewangelia:

(Dz 13:26–39) 26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama i ci z was, którzy boją się Boga, do was zostało posłane słowo o tym zbawieniu. 27 Mieszkańcy Jerozolimy bowiem i ich przełożeni, nie znając tego Jezusa ani głosów proroków, które są czytane w każdy szabat, wypełnili je, osądzając go. 28 Chociaż nie znaleźli w nim żadnego powodu, żeby skazać go na śmierć, prosili Piłata, aby go stracił. 29 A gdy wykonali wszystko, co było o nim napisane, zdjęli go z drzewa i złożyli w grobie. 30 Lecz Bóg wskrzesił go z martwych. 31 A on przez wiele dni był widziany przez tych, którzy razem z nim przyszli z Galilei do Jerozolimy, a teraz są jego świadkami przed ludem. 32 I my głosimy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom; 33 Że Bóg wypełnił ją wobec nas, ich dzieci, wskrzeszając Jezusa, (…) 38 Niech więc będzie wam wiadomo, mężowie bracia, że przez niego zwiastuje się wam przebaczenie grzechów; 39 I przez niego każdy, kto uwierzy, jest usprawiedliwiony we wszystkim, w czym nie mogliście być usprawiedliwieni przez Prawo Mojżesza.

(część 2 tutaj)

Postscriptum

Zauważ, że wszystko co jest opisane w zacytowanym na początku krótkim tekście ewangelii, wydarzyło się „zgodnie z Pismem”. Wiesz, co to znaczy? Zdajesz sobie sprawę kim jest Chrystus, o którym pisał Paweł? A wiesz na jakiej podstawie chrześcijanie twierdzą, że On zmartwychwstał? Czytaj Biblię, znajdziesz tam odpowiedzi. Umiesz czytać — nie bądź więc ignorantem na własne życzenie. Stawka jest zbyt wysoka, żebyś sam tego nie sprawdził.

• Ilustracja pochodzi z: The Illuminated Bible, containing the Old and New Testaments, translated out of the original tongues, and with the former translations diligently compared and revised . . . embellished with sixteen hundred historical engravings by J. A. Adams, more than fourteen hundred of which of which are from original designs by J. G. Chapman. New-York, Harper & Brothers, Publishers, 82 Cliff-Street, 1846.
• Wszystkie cytaty (chyba, że zaznaczono inaczej) pochodzą z tzw. Uwspółcześnionej Biblii Gdańskiej (2017). Pismo Święte. Stary i Nowy Testament, pilnie i wiernie przetłumaczone w 1632 roku z języka greckiego i hebrajskiego na język polski z uwspółcześnioną gramatyką i uaktualnionym słownictwem. Toruń: Fundacja Wrota Nadziei.
• Ewentualne odstępstwa od opublikowanego w UBG tekstu są niezamierzone i są jedynie wynikiem pomyłek podczas kopiowania lub redakcji tekstu w wersji elektronicznej.